Podtrzymywany czystą wiarą, gorliwą miłością oraz mocną nadzieją pracował ochotnie w winnicy Pańskiej, splatając życie kontemplacyjne z działalnością apostolską. Praktykę samotności łączył z pilną i owocną troską o zbawienie ludzi, którzy przyciągani jego cnotą uciekali się do jego posługi.

W swoim życiu, poświęconym Chrystusowi Panu w Zakonie Karmelitańskim, połączył kontemplację z intensywną działalnością apostolską, aby jednać ludzi z Bogiem i pomagać im we wstępowaniu na górę doskonałości.

Człowiek "zdobyty przez Chrystusa". Człowiek, którego duch po wszystkich ciężkich doświadczeniach poprzedniego życia - a także poprzez te doświadczenia, które tak wiele kosztowały - odkrywa pełne znaczenie Chrystusowych słów z wieczernika (...)

U Kalinowskiego proces dojrzewania wiary trwał przez wiele lat. Wprawdzie urodził się w rodzinie katolickiej (w 1835 r. w Wilnie), otrzymał solidne wykształcenie i wychowanie religijne, ale jako student Akademii Inżynierii Wojskowej w Petersburgu pogubił się i zaniechał przystępowania do sakramentów świętych.