Analizując Listy i Konferencje św. Rafała Kalinowskiego, zauważamy, że o wiele większa jest u Świętego znajomość dzieł i doktryny św. Teresy od Jezusa. Wielokrotnie cytuje Drogę doskonałości, Księgę fundacji, Twierdzę wewnętrzną, Sposób wizytowania klasztorów karmelitanek bosych.

Modlitwa jest związana z ascezą. Modlitwa w dużej mierze zależy od stopnia oczyszczenia się ze wszystkiego co nie jest Bogiem i do Niego nie prowadzi. Podstawową praktyką ascetyczną jest ćwiczenia się w cnotach. Święty zaleca, by to ćwiczenie w cnotach kontrolować na rachunkach sumienia.

W rozumieniu św. Rafała – istotą świętości są cnoty teologalne. One bowiem zawierają i wyrażają w sobie to, co najważniejsze w życiu człowieka. Uzdalniają go do udziału w życiu samego Boga, zarówno tu na ziemi, jak również i po śmierci.

Trzeba go było widzieć przy ołtarzu, jak odprawiał ofiarę Mszy św. Co za skupienie, przejęcie się, zdawało się, że widzi tajemnicę, jaką w tej chwili sprawuje. Jakie uszanowanie, miłość w rozdawaniu Komunii św. Żywa wiara odsłania mu tajemnice Boże. Przynosił do ołtarza duszę przygotowaną do łask, jakie otrzymywał swoją wiernością.