Lektorium
Lektorium (od łacińskiego słowa lectorium) - sala przeznaczona do czytania, naukowa sala wykładowa, także czytelnia w gmachu biblioteki. W architekturze sakralnej przegroda zwykle z prześwitami oddzielająca prezbiterium od nawy głównej kościoła, zwieńczona galerią, z której duchowny czytał ewangelię i wygłaszał kazanie. Zwykle zdobiona dekoracją rzeźbiarską i malarską. Pośrodku lektorium znajdowały się zazwyczaj drzwi. Lektoria wykształciły się w XIII wieku, budowane do XVI wieku głównie w kościołach katedralnych i klasztornych północno-zachodniej Europy. W XVIII w. w większości uległy zniszczeniu.
W tym miejscu dajemy Ci wirtualną przestrzeń Twojej osobistej lektury. Powodzenia!
Modlitwa jest jak wrażliwa roślina, którą człowiek wraz z Duchem Świętym hoduje w sercu. By się rozwijała, potrzebuje nie tylko właściwej gleby. Sprawą wielkiej wagi jest także ochrona przed tym, co modlitwę niszczy lub zniekształca.
Jan Paweł II: Cieszę się, że mogę podzielić się z wami moim nabożeństwem do Matki Bożej Szkaplerznej. Szkaplerz, który przyjąłem z rąk o. Sylwestra w dniu mojej Pierwszej Komunii św. noszę zawsze, a chociaż mieszkałem w cieniu kościoła parafialnego, wasz kościół na Górce był mi zawsze bardzo drogi.
Przed cierpieniem, jedną z największych tajemnic ludzkości, pochyla się głowa każdego człowieka. U jednych z pokorą, u innych z nieukrywaną hardością i buntem. Trudne doświadczenia przychodzą w niespodziewanych formach i okolicznościach jak niechciany gość, burzą spokojny bieg codzienności, przypominając, że nikt z nas nie jest absolutnym właścicielem środowiska, w którym żyje, ani tym bardziej własnej osoby.
Naukowcy mówią o niepowtarzalnym kodzie genetycznym i liniach papilarnych na twoich palcach. Te zewnętrzne znaki są dostrzegalnymi śladami odmienności cechującej twoją duchową naturę. W jej głębiach skrywa się największa tajemnica - zdolność modlenia się.
Święty Paweł uświadamia nam, że każdy człowiek jest świątynią Boga: "Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście" (1 Kor 3, 16-17). Ta duchowa świątynia ma swoje filary, na których się wspiera.
Zdarza się, że zajęty sobą i problemami wypełniającymi życie nie zauważasz mijającego bezpowrotnie czasu. Godziny, minuty i sekundy płyną wartko jak wody strumienia, unosząc cię ze sobą. Czasami skupiony jesteś nad ulotnym szczęściem, które przynosi chwila, innym razem liczysz bolesne doświadczenia. Każdy odcinek czasu jest darem jednorazowym.
Przemierzając drogi życia, na pewno spotkałeś się z doświadczeniem, które znane jest pod nazwą kryzys. Jest ono inne od wielu wydarzeń dziejących się w codzienności, zarówno pod względem intensywności przeżyć, jakie mu towarzyszą, jak również pod względem wielkości zmian, jakich dokonuje w misternie ułożonym przez ciebie porządku życia.