Karmel, to druga kolebka Bożego Dzieciątka. Karmel jest cały maryjny, więc też od swej Matki Dziewicy bierze przede wszystkim to, co Ona ma najdroższego, to jest Świętą Dziecinę. Od Niej i od św. Józefa uczymy się piastować to Dziecię, do Niego przemawiać i słuchać co Dziecię głosi.
Betlejem i Kalwaria, żłóbek i krzyż, to charakterystyczne cechy Karmelu reformowanego. Symbolizują one ducha, jaki w Karmelu ma panować: najwyższe umartwienie i zaparcie siebie, ale pokryte i owiane uśmiechem i szczęściem dziecka. Przy żłóbku też i przy krzyżu odnawia się cały Karmel w miłości do Boga, odnawiając śluby: raz składa je w ręce Dzieciątka i Jego Matki, drugi raz bierze je odnowione mocą krzyża Jezusowego z rąk Tej, która stała pod krzyżem.
Przy żłóbku Maleńkiego Karmel terezjański się staje dzieckiem i w radości kolęduje. W ten sposób cały Karmel jest tronem Bożego Dzieciątka.
Sługa Boży o. Anzelm od św. Andrzeja Corsini OCD
Rady duchowe Sługi Bożego Anzelma Gądka OCD:
„W Bogu, a zwłaszcza w Bogu-Dzieciątku, tak przystępnym naszej naturze i jej potrzebom, znajdziesz wszystko, czego pragnie dusza Twoja.
Chcesz wiedzy – wiara Cię uczy, że On jest światłem,
Chcesz mocy – jedno Jego słowo jest czynem,
Chcesz radości – On jest weselem,
Chcesz lekarstwa – On jest lekarstwem,
Chcesz miłości – On jest Ojcem i Matką, i Bratem, i Oblubieńcem.
Bóg mój - wszystko moje, bo przecież dla nas jest taki nieskończenie dobry, miłosierny, hojny.
Prócz skarbów swoich, które my tak nazywamy, On daje zawsze Siebie, a my więcej zwracamy uwagę na dar niż na Dawcę. Więc bierz zawsze Jego całego, bo On się nie dzieli, a Ty także nie dziel się na grosze, lecz dawaj zawsze całą siebie”.
„Żłóbek to katedra doskonałości, przy której uczy nas klęczeć i modlić się, i wpatrywać Matka naszej kontemplacji, Dziewica Maryja. Dziecię Jezus to Gloria naszych poczynań, to Credo naszych zobowiązań, to Ojcze nasz naszego zjednoczenia z Bogiem. Przez Nie z Nim i w Nim jest Ojcu w Duchu Świętym wszelka cześć i chwała!
Ukochajmy to Dziecię i ukochajmy z Nim nasze karmelitańskie powołanie. Odnówmy się w Dziecięctwie, bo to nasze również narodziny. Karmel rodzi się w żłóbku, a doskonali się w Krzyżu; a cechą tego Karmelu to radość życia i współżycia z Bogiem. Bez tej miłości i bez tej radości nie ma Karmelu”.