Piątek 5. tygodnia Wielkiego Postu

Przez obecność Bożą i przez to wewnętrzne spojrzenie dusza wchodzi w taką zażyłość z Bogiem, że spędza prawie całe swoje życie w nieustannych aktach miłości, czci, skruchy, ufności, dziękczynienia, ofiarowania, prośby i wszystkich najdoskonalszych cnót. Niekiedy nawet sama staje się już tylko jednym aktem, który nie przemija, ponieważ dusza nieustannie praktykuje tę Bożą obecność.

Brat Wawrzyniec od Zmartwychwstania  OCD, Maksymy Duchowe, roz. 7,36