Szybkość w posłuszeństwie, radość w cierpieniu, umartwienie wzroku, nie chcieć wiedzieć o niczym, milczenie i nadzieja.

(s.164)

Tą wskazówkę napisał św. Jan do siostry Magdaleny od Ducha Świętego. Jednak ta sentencja może być wskazówką dla wszystkich chrześcijan a nie tylko osób konsekrowanych. Przyjrzymy się poszczególnie danym fragmentom:

Szybkość w posłuszeństwie – wskazuje nam drogę do uświęcenia. Właśnie w posłuszeństwie Słowu Bożemu kierujemy nasze życie na drogę uświęcenia, ponadto posłuszeństwem wobec Kościoła stosujemy najlepsze środki do kroczenia na tej drodze zbawienia. Dlatego cały obszar tego posłuszeństwa ma cechować szybkość, by już dziś kroczyć tą drogą, by zaangażować się w nią i podjąć wysiłek.

Radość w cierpieniu – św. Jan nas nie chce wprowadzić w cierpiętnictwo, czy zachęcić do poszukiwania cierpień. Wskazuje jednak na to, że cierpienia są i będą i próbuje nas ponad to przenieść, by być cierpliwym wobec samych siebie i zachować pogodę ducha, by pamiętać, że ponad cierpieniem, którego doświadczamy, jest jeszcze radość płynąca z Dobrej Nowiny.

Umartwienie wzroku, nie chcieć wiedzieć o niczym – nie gonić za wszystkim jak trawa smagana wiatrem, raz w tą raz w tamtą stronę. Nabranie pokory wobec samego siebie, do naszej słabości, niewiedzy. Pamiętając o tym, że nie wiedza czyni nas lepszymi ludźmi lecz miłość.

Milczenie – zostawić w swoim życiu także miejsce dla ciszy i modlitwy. Nie tylko ciszy na modlitwie ale również w naszych codziennych obowiązkach np. przy pracy, by również w chwilach naszego codziennego życia otwierać serce na Boga.

Nadzieja – właśnie ona wskazuje nam właściwi kierunek. Ażeby nie spoglądać tylko na nasze samodoskonalenie, lecz skierować nasz wzrok na Boga, że to w Nim jest nasza siła i On jest ostatecznym celem naszych wysiłków.

br. Peter od Miłosiernego Ojca OCD

fot.unsplash.com