Po wielu latach formacji brat Mirosław od św. Jana Marii Vianneya (Gromadzki) OCD w dniu 6 listopada 2021 roku przyjął święcenia diakonatu z rąk Jego Ekscelencji Księdza Biskupa Roberta Chrząszcza – biskupa pomocniczego Archidiecezji Krakowskiej. Uroczystość ta miała miejsce w naszym karmelitańskim kościele przy ul. Rakowickiej 18 w Krakowie.

Uczestnicząc w tej uroczystości stanęliśmy wobec tajemnicy szczególnego powołania, jakie Chrystus kieruje do niektórych ludzi. Powołanie to ma swoją odrębną historię i niepowtarzalną drogę, wiąże się z jakimś ściśle określonym momentem życia, w którym daje się słyszeć głos Boga. Chrystus wzywa każdego inaczej, czasem nawet w sposób zaskakujący, i sprawia, że młody człowiek pozostawia rodzinę, bliskich, wśród których się wychowywał i dorastał, i wchodzi na drogę, którą mu wskazuje Pan, by stać się Jego wybranym narzędziem.

Wśród powołanych przez Pana jest nasz brat Mirosław, który otrzymał święcenia diakonatu. Przez włożenie rąk szafarza otrzymał on niezniszczalne znamię – charakter, oraz szczególną łaskę, i tak ubogacony poświęci się na stałe tajemnicom Chrystusa i Kościoła.

Już od czasów apostolskich przez nałożenie rąk odbywają się święcenia diakonów, aby dzięki łasce sakramentalnej mogli pełnić swoje posługiwanie. Święty stan diakonatu od zarania okresu apostolskiego cieszy się w Kościele katolickim wielkim szacunkiem.

Zadaniem diakona, stosownie do tego, co mu wyznaczy kompetentna władza, jest uroczyste udzielanie chrztu, przechowywanie i rozdzielanie Eucharystii, asystowanie i błogosławienie w imieniu Kościoła związkom małżeńskim, udzielanie Wiatyku umierającym, głoszenie Ewangelii, nauczanie i napominanie ludu, przewodniczenie nabożeństwom i modlitwie wiernych, sprawowanie sakramentaliów, przewodniczenie obrzędowi żałobnemu i pogrzebowemu. Diakon pełniąc również obok posługi liturgii i słowa - posługę miłości, jest szczególnie przez Kościół posłany do ubogich, cierpiących i chorych. Jest widocznym znakiem miłości Boga do każdego człowieka, szczególnie tego najsłabszego i potrzebującego pomocy.

W liturgii święceń zostaje powierzone diakonowi posłannictwo Kościoła, który wielbi Boga oraz błaga Chrystusa, a przez Niego – Ojca – o zbawienie całego świata. Stąd też diakoni sprawują Liturgię Godzin za cały Lud Boży, a nawet za wszystkich ludzi.

Poświęcając się powinnościom miłości i posługi, diakon winien mieć w pamięci upomnienie św. Polikarpa: „miłosierni gorliwi, postępujący drogą prawdy tego Pana, który stał się sługą wszystkich”.

Ta podniosła liturgia była prawdziwym świętem całej naszej Prowincji, drogich rodziców i całej rodziny br. Mirosława, jego krewnych i przyjaciół jak również całego Kościoła, który otrzymał nowego szafarza Tajemnic Bożych.

Pamiętajmy o naszym bracie diakonie Mirosławie w swoich modlitwach, prosząc dla niego o wszelkie potrzebne łaski od Boga do pełnienia dzieła posługi.