Świadomość przemijania

Będąc obecnym w czasie ostatnich chwil nieboszczki, zrozumiałem bardziej niż kiedykolwiek istotną nędzę człowieka, gdym zajrzał w siebie zadrżałem na widok mej lichej, zeszpeconej grzechami lepianki – ciężka mnie trwoga ogarnęła. Jakże drogimi i koniecznymi dla naszego zbawienia wydały mi się wówczas zasługi naszego Odkupiciela, jakaż pociecha z Jego ran czerpana. Wyznam szczerze, że pierwszy raz zaledwie w dotykalnej prawie rzeczywistości poznałem to wielkie dzieło Odkupienia.

Św. Rafał Kalinowski

Domykając kolejny rok liturgiczny wraz z kończącym się listopadem – miesiącem modlitw za zmarłych – warto na moment zatrzymać się nad prawdą o przemijalności ludzkiego życia.

Dla Kalinowskiego przemijalność ludzkiego życia i jego kruchość po ogłoszeniu wyroku kary śmierci – zmienionej na 10 lat syberyjskiej katorgi – życie ludzkie nabrało innego smaku. Można by powiedzieć – że życie najlepiej smakuje gdy grozi jego utrata i przeżywane jest ze świadomością jego kruchości. Ciągły kontakt z chorymi w szpitalu, a także częste czuwanie przy konających, w znacznym stopniu przyczyniły się do głębokiego rozumienia, czym jest śmierć. Odejście osób bliskich było dla niego potwierdzeniem prawdy, że życie ziemskie jest tylko pielgrzymką, która zakończy się z chwilą śmierci. Ta prawda o przemijaniu powinna kierować wzrok ku wieczności, „gdyż tam jedynie niezmienność wesela wiecznie trwałego”.

Zdaniem św. Rafała:

Człowiek przygotowuje się na spotkanie z Chrystusem w chwili śmierci poprzez życie modlitwy, troskę o zbawienie bliźnich. Jedyną pobudką do takiego życia jest pragnienie oglądania Boga po śmierci, wiara, iż obietnica Boża się spełni, jeżeli człowiek będzie starał się o pomnożenie chwały Bożej na ziemi poprzez autentyczne życie.

Jak mówi Sokrates, całe nasze życie powinno być refleksją nad śmiercią i zaprawianiem się do stawienia jej czoła. Stawić czoło śmierci, pojednać się z myślą o swojej skończoności i śmiertelności, jest warunkiem nie tylko osiągnięcia mądrości i pogody ducha, ale także, ujmując rzecz prościej, przejścia od stadium infantylizmu do stadium dojrzałej dorosłości.

o. Stanisław Fudala OCD


sahabetbetturkey girişbets10 girişmatbet girişcasibom güncel girişjojobetjojobetbetciobetgaranti girişjojobetmariobet girişholiganbet güncel girişonwin güncel girişjojobet sitesionwin