Środa Popielcowa: „To jest dobry dzień”
„Przez krzyż do światła”. W marcu 1945 r., w obozie Gusen, ojciec Jakub od Jezusa zapisał ołówkiem kilka słów po łacinie na stronie małego notatnika. Podpisał się po prostu „fr. Jacques”, po czym oderwał kartkę i wręczył ją swoim towarzyszom deportacji, Francisco (Paco) Lopezowi (Hiszpanowi) i Wackowi (Polakowi).
To pismo można słusznie uznać za duchowy testament ojca Jakuba.
Per crucem ad lucem! Sine sanguinis effusione non fit remissio! Qui facit veritatem, venit ad lucem. Przez krzyż do światła! Bez przelania krwi nie ma odkupienia! Ten, kto czyni prawdę, przychodzi do światła.
Słowa te wypływają z jego kapłańskiego serca, wypełnionego Słowem Bożym. Stanowią kulminację całego życia, w którym dawał siebie i składał ofiarę. Pierwsze zdanie, które wybrałem jako tytuł naszych rekolekcji wielkopostnych, wyraża głęboką wiarę ks. Luciena Bunela, który po wstąpieniu do Karmelu stał się o. Jakubem od Jezusa. Świadczy to również o nadziei, która w nim mieszkała, i o miłości, jaką okazywał swoim towarzyszom deportacji. W tych kilku słowach wyraża się całe jego życie teologiczne. To krótkie zdanie przywołuje Tajemnicę Paschalną, Tajemnicę śmierci i zmartwychwstania, z ostatnim słowem skierowanym ku życiu, ku światłu. Co za siła nadziei w tym miejscu niewypowiedzianej grozy! Cóż za proklamacja zwycięstwa Chrystusa, które będziemy świętować w Wielkanoc!
-
Życie darowane, życie ofiarowane. Ojciec Jakub od Jezusa (1900-1945)
Urodzony 29 stycznia 1900 r. w biednej, ciężko pracującej rodzinie, mały Lucien szybko zapragnął zostać „wielkim księdzem”. Zdechrystianizowana wieś i dzieci pozostawione same sobie pobudzały i wzmacniały jego pasję jako apostoła i wychowawcy. Kilka miesięcy przed święceniami diakonatu został powołany do Kolegium Świętego Józefa w Hawrze, gdzie odkrył Karmel. Święcenia kapłańskie przyjął 11 lipca 1925 r. Po wielu wewnętrznych i zewnętrznych zmaganiach, za zgodą swojego arcybiskupa, opuścił diecezję Rouen i wstąpił do nowicjatu karmelitów bosych w Lille we wrześniu 1932 r. Otrzymał imię: Jakub od Jezusa.
Założył i prowadził małą szkołę św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Avon, gdzie jako wychowawca wykorzystywał wszystkie swoje pedagogiczne zasoby. Chciał, by „jego” dzieci stały się dojrzałymi ludźmi, świadomymi swoich przyszłych obowiązków, świętymi już w trakcie wzrastania.
Jego serce jako człowieka i kapłana zostało zranione przez barbarzyńskie czyny nazistowskiego reżimu. Głęboko poruszony, stanął po stronie tych, którzy cierpieli i byli prześladowani. W styczniu 1943 r. przygarnął trójkę żydowskich dzieci. 15 stycznia 1944 r. Gestapo aresztowało troje dzieci i ojca Jakuba. Przed odejściem powiedział te słowa:
„Żegnajcie, dzieci, idźcie dalej beze mnie!”
Przeszedł długą drogę przez mękę: więzienie w Fontainebleau, obozy w Compiègne, Sarrebrück i Mauthausen-Gusen. Kiedy został wyzwolony, był całkowicie wyczerpany. Zmarł ze spokojem w szpitalu św. Elżbiety w Linzu.
Krok po kroku jego serce i dusza wypełniały się miłosierdziem. Jego postawa pobudzała, a słowa rozgrzewały. Dla wszystkich, wierzących i niewierzących, Francuzów i obcokrajowców, jest świadectwem godności człowieka, każdego człowieka. W tych miejscach planowej śmierci i zniszczenia udaje mu się celebrować Eucharystię i szafować Bożym przebaczeniem, ukazując w ten sposób triumf życia nad śmiercią, zwycięstwo nad złem.
-
Duch odosobnienia: „Oto teraz czas właściwy” (2 Kor 6,2).
Okres Wielkiego Postu rozpoczynają słowa św. Pawła. To dobry czas, aby słuchać Słowa Bożego, aby pozwolić Bogu działać w nas. Ale by to zrobić, musimy najpierw prosić o Ducha Świętego. Na początku rekolekcji, które o. Jakub głosił w czerwcu 1941 r., powiedział:
„Rekolekcje nie mogą być dobrze przeprowadzone, nie mogą mieć głębi, nie mogą przynieść owoców, jeśli nie są przyjściem Boga do dusz. Duch Święty przychodzący do nas jest przyjściem Boga do nas, zamieszkaniem Boga w nas. Uświadommy sobie, że Bóg jest tam, z nami; że niebo nie jest nieokreślonym miejscem – ono jest w nas: niebo to my, to nasza dusza nosząca Boga. Uwielbiajmy obecność Boga w nas”.
Wzywajmy Ducha Świętego, by pomógł nam żyć pełnią naszego chrześcijańskiego powołania jako uczniów Chrystusa Jezusa.
-
Dynamika rekolekcji
Siedem kroków do odkrycia światła płynącego z krzyża Jezusa Chrystusa.
- I tydzień: Zbawieni przez chrzest
- II tydzień: Wybrani przez Boga
- III tydzień: Krzyż, Boża mądrość
- IV tydzień: Życie z Chrystusem
- V tydzień: Nauka posłuszeństwa
- Wielki Tydzień: Przyjęcie kondycji sługi
- Wielkanoc: Szukanie tego, co w górze
-
Wskazówki praktyczne
W każdy piątek Wielkiego Postu otrzymasz wiadomość e-mail z podcastem i rozważaniem do pobrania:
- drugie czytanie niedzielne;
- medytację opartą na tekście Pisma Świętego i pismach o. Jakuba;
- trzy praktyczne sugestie;
- codzienną ścieżkę medytacyjną do modlitwy z Pismem Świętym i o. Jakubem w formie obrazów.
Życzymy udanych rekolekcji wielkopostnych!
Didier-Marie Golay OCD (Paryż)
-
Modlitwa każdego dnia tygodnia z Ojcem Jakubem od Jezusa
Środa Popielcowa
„Udajemy się na rekolekcje, aby zobaczyć Prawdę, mówić Prawdę, czynić Prawdę”
Czwartek
„Ta moc wyboru jest sama w sobie regulowana i zdominowana przez dobro, do którego chcę dążyć”
Piątek
„Te posty, które są przyjmowane z miłości, z wielkich nadprzyrodzonych względów, są niezwykle zasługujące”
Sobota
„Radość jest cechą duszy, jest delikatnym jej poruszeniem”
