Nabożeństwo majowe

Wraz z nadejściem miesiąca maja rozpoczynamy piękny zwyczaj majówek, tj. codziennego nabożeństwa maryjnego sprawowanego nie tylko w naszych kościołach, ale także – jako nabożeństwo ludowe – przy przydrożnych krzyżach, figurach, kapliczkach, w maju bardziej niż kiedykolwiek indziej przyozdabianych kwiatami i wstążkami. Majówki genezą swą sięgające do zwyczajów rzymskich, związanych ze świętowaniem tryumfu lata nad zimą, przejęło chrześcijaństwo w kluczu maryjnym, widząc w Matce Bożej najpiękniejszy Kwiat, jaki wydała nasza ziemia. W Polsce rozpowszechnił je Michał Drohojowski, który w 1769 r. wydał w Przemyślu książeczkę „Miesiąc maj, czyli Maryi poświęcony”. Prawie sto lat później, bo 1850 r., Karol Antoniewicz Bołoz, ułożył i opublikował we Lwowie pieśń „Chwalcie łąki umajone”. Św. Rafał Kalinowski praktykował z zesłańcami śpiew majówek na Syberii, i skarżył się, że w tamtejszym klimacie nie ma jeszcze kwiatów, by przyozdobić kapliczki Matki Bożej, jak to wcześniej czynił na Litwie. Bliżej nam w czasie, bo w 1965 r. papież Paweł VI wydał encyklikę „Mense maio” (Miesiąc maj), w której napisał, że sprawia mu ogromną radość owo „wzruszające widowisko wiary i miłości, jakie w maju cała ziemia przedstawia na cześć Królowej Niebios (…), a w zamian otrzymuje z tronu Jezusowej Matki dary Bożego zmiłowania”. Majówki bardzo lubił i zachęcał do ich praktykowania św. Jan Paweł II, papież cały maryjny („Totus Tuus”).

Napawa radością, że przygotowane na maj bieżącego roku czytanki nawiązują do stulecia niepodległości Polski i przywołują historię kultu Matki Bożej w naszej Ojczyźnie. Czynią to chociażby chociażby rozważania ks. Marcina Stanisławskiego (Biblioteka Kaznodziejska), czy Ewy Hanter (Jasna Góra). Autorzy przywołują w nich wymowne fakty historyczne jak i fragmenty wierszy polskich poetów o tematyce maryjnej, wszak „Panna Święta Jasnej broni Częstochowy i w Ostrej świeci Bramie”. A jako berdyczowska z karmelitańskiego narodowego sanktuarium na Ukrainie blagoslavi narody wsiego swieta i z roda w rod.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD