Reformaci z Solca nad Wisłą

W księdze „Matka świętych Polska” (Kraków 1767), pod datą 16 kwietnia 1657 r. (s. 189-190), znajdujemy opis męczeństwa trzech zakonników z klasztoru franciszkanów reformatów w Solcu nad Wisłą: o. Stanisława Żarskiego, o. Krzysztofa Brzezińskiego i br. Macieja Ruszkowskiego.

Czytamy tam, że „łotrujący po Polsce heretycy napadli na klasztor solecki, a gdy bracia salwowali się ucieczką, jeden, o. Stanisław Żarski jakoś się zatrzymał i został za cel zhukanym łotrom, którego porwawszy, okrutnie kańczugami bili naprzód po sukniach zakonnych, a potem sromotnie obnażonego, i nacierali na niego, aby skarby wydał, albo pieniądze im oddał”. Gdy zakonnik tłumaczył, że w klasztorze żadnych skarbów czy depozytów nie ma, a sam od dnia ślubów nie dotykał się pieniędzy, „wiele mu plag i ran zadawali i na koniec go na ścięcie wyprowadzili, a on wyznając wiarę świętą katolicką i oddając się Bogu czekał na śmierć i od ran srogiego bicia umarł”.

Z kolei o. Krzysztof i br. Maciej „w bliskiej wiosce od łotrów złapani i w las zaprowadzeni, w sztuki porąbani na szablach rozniesieni zostali, a oddając Bogu dusze swoje i wiarę świętą oświadczając, męczeńską koronę otrzymali”.

Niech wierność franciszkańskich zakonników złożonym przez nich ślubom zakonnym uczy nas podobnej wierności naszym życiowym zobowiązaniom i chrześcijańskiej tożsamości.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD
Nasz Dziennik, 28.02.2024, s. 10.