Prorok Eliasz jest najwspanialszym przedstawicielem całej tradycji prorockiej. Jego słowa i czyny były surowe, spontaniczne i całkowicie prawdziwe. Jeżeli przeżywał euforię, pozytywny nastrój udzielał się całym tłumom; jeżeli odczuwał lęk, wszystko w jego otoczeniu przypominało zabójczą bestię. Eliasz nie był politykiem, nie frustrował króla Achaba z powodu niesprawnej administracji czy nierówności społecznych. On kochał Boga, prawdziwego i bliskiego Jestem. Był przekonany, że tylko Jestem istnieje, że nie ma innych bóstw. Miał ten proroczy zmysł, że kult posągów o twarzach zwierząt, ptaków i owadów jest samooszukiwaniem się i wprowadzaniem lęku w przerażone tymi antropomorficznymi kreaturami serca ludzkie. Eliasz chciał jedynie zdemaskować kłamstwo, jakie często niesie ze sobą kompromis między światem i Bogiem. „Importowane” bóstwa były czcigodnym pretekstem do usprawiedliwienia zmiany standardów moralności: w praktyce okazywały się przyczyną inwolucji kulturowej i cywilizacyjnej, cofaniem człowieka do poziomu bezrozumnych zwierząt. Prawdziwy Bóg opowiedział o sobie Mojżeszowi, udowodnił swoją miłość i pokazał drogę szczęścia.

Eliaszowi natomiast odpowiedział „w ciszy łagodnego powiewu”, że ta Miłość jest łagodna i cierpliwa, chociaż przenosi góry i uspokaja wzburzone fale morskie. Być może dlatego prorok z Karmelu został wybrany na zwiastuna Mesjasza. Piotr Nyk OCD, biblista związany z Karmelitańskim Instytutem Duchowości, w nieszablonowy sposób portretuje Tiszbitę. Przedstawia kontekst jego życia i działalności, uświadamia wagę jego słów i symbolikę gestów. Ta niewielka książeczka jest efektem współpracy Autora z dwumiesięcznikiem „Głos Karmelu”, w którym sukcesywnie ukazywały się kolejne odcinki „katechezy” o tym żarliwym towarzyszu Jezusa z Góry Przemienienia.

o. Damian Sochacki OCD
redaktor naczelny „Głosu Karmelu”

Publikacja:
Piotr Nyk OCD, Eliasz Tiszbita, Kraków 2018