Obraz Nicolasa Lorraina (1600) przedstawia Matkę Bożą ratującą małego Jana od Krzyża przed utonięciem w studni. Obraz znajduje się w kaplicy św. Jana od Krzyża w kościele Santa Maria della Vittoria w Rzymie.

Według podań, mały Jan de Yepes (późniejszy św. Jan od Krzyża) w Medina del Campo wpadł do głębokiej studni, prawdopodobnie popchnięty przez towarzysza zabawy. Liczni świadkowie, w tym obecni przy zdarzeniu, potwierdzają fakt, wieść o którym szybko się rozprzestrzeniła. Sam Jan od Krzyża opowiadał o nim wielu osobom, co znalazło potwierdzenie w procesach kanonizacyjnych. Świadectwa złożyli m.in. Inocencio de San Andrés, Martín de la Asunción, Fernando de la Madre de Dios i Antonio del Espíritu Santo, a także karmelici José de Velasco i Gabriel San José. Ten ostatni, znający osobiście Świętego, mówił:

„Wpadł do studni, długo tam przebywał, a jednak wyszedł żywy i zdrowy dzięki łasce Matki Bożej”.

Z kolei m. Francisca de la Madre de Dios relacjonowała:

„Mówiła, że od samego Jana słyszała, iż jako chłopiec wpadł do studni, ale nie tonął, lecz utrzymywał się na wodzie, aż ludzie przyszli go wydobyć, a Matka Boża trzymała go wtedy za rękę. Od tego momentu darzył Ją wielką miłością. Gdziekolwiek widział Jej obraz, znajdował w nim pociechę i umocnienie w miłości, widząc w Niej troskliwą Matkę. Jest tego pewna, bo słyszała to z ust samego ojca Jana, w których brzmiała prawda i niebo”.