Radujcie się zawsze w Panu, jeszcze raz powiadam: radujcie się! (Flp 4,4).

Ten okrzyk świętego Pawła z listu do Filipian rozbrzmiewa w naszych kościołach, jako czytanie mszalne z Nowego Testamentu w trzecia niedzielę adwentu, albowiem jest to niedziela radości z bliskiego już Bożego Narodzenia, niedziela nazywana dawniej, od tychże właśnie słów Apostoła, brzmiących po łacinie: „Gaudete in Domino semper” (Radujcie się zawsze w Panu), niedzielą „Gaudete”. Bo oto ponad połowa Adwentu jest już za nami, i za 12 dni będziemy celebrować Narodzenie Jezusa.

I cały Kościół raduje się! Nawet różowy kolor szat liturgicznych, kapłańskiego ornatu, stanowi to odejście od fioletu czasu adwentowego i stopniowe przechodzenie w biel szat liturgicznych Bożego Narodzenia, albowiem – zacytujmy jeszcze za świętym Pawłem: „Dominus prope est” (Pan blisko jest).

I jakże dzisiaj, najdrożsi, jesteśmy szczęśliwi. Udziela się nam ta eklezjalna radość z bliskiego już Bożego Narodzenia. I chcielibyśmy powtórzyć za prorokiem Sofoniaszem jego słowa, podejmując zaproszenie do radości i wołając jak niegdyś Izraelici: „Wyśpiewuj, Córo Syjońska, podnieś radosny okrzyk Izraelu, ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem. (…) Albowiem Pan, Twój Bóg jest pośród Ciebie, Mocarz dający zbawienie. (…) On uniesie się weselem nad tobą, odnowi twą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta…” (So 3,14-18a).

Tą Córą Syjonu jest kontemplowana proroczo Jezusowa Matka, Najświętsza Dziewica Maryja. Echo tej starotestamentowej zachęty proroka Sofoniasza do radowania się z bliskiego już przyjścia Chrystusa, zachęty, którą znajdujemy także u proroka Joela (Nie lękaj się ziemio, raduj się i wesel, bo wielkie rzeczy uczyni ci Pan: 2,21) i u Zachariasza (Raduj się wielce Córo Syjonu, wołaj radośnie Córo Jeruzalem, oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski, 9,9) a nadto w Księdze Lamentacji (Ciesz się i raduj Córo Edomu, przyjdzie do ciebie ten kielich, 4,22), dostrzegamy przede wszystkim w słowach archanioła Gabriela wypowiedzianych podczas Zwiastowanie: „Bądź pozdrowiona, raduj się Maryjo, Pan z Tobą, (…) oto poczniesz i porodzisz Syna, (…) będzie On wielki, a Pan Bóg da Mu tron jego praojca, Dawida” (Łk 1,28-32).

Abyśmy mogli w pełni w tej mesjańskiej radości Ludu Bożego uczestniczyć, musimy podjąć kościelne wezwanie do nawrócenia. Tylko ono da nam prawdziwą radość, bo da nam Jezusa, który „prope est” (jest blisko) – (Flp 4,5)! Prostujmy więc ścieżki dla Niego, przygotujmy nasze serca godne Jego przyjęcie.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD