Skąd św. Teresa czerpała znajomość Biblii?

Wspomniano, że Święta nie dysponowała całościowym wydaniem Pisma św. Z tym większą żarliwością zachowywała w swym sercu i pamięci każdy okruch Ewangelii i każdy cytat ze Starego Testamentu. Pisarze duchowni i kaznodzieje szafowali nimi bogato w swej pracy duszpasterskiej, świadomi wagi wprowadzania wiernych w żywy kontakt z autentycznym słowem Bożym. Zakaz czytania Pisma św. miał tę dobrą stronę, że okrył je nimbem tajemnicy i wyczulił na jego sakralność; stąd ogromny pietyzm dla Ewangelii i szukanie w niej ostatecznej normy postępowania.

Słowa Bożego nie może skrępować nawet zakaz inkwizycji. Homilie, teksty liturgiczne, książki do nabożeństwa i do rozmyślania zaczęły obfitować we fragmenty biblijne, głównym jednak ich źródłem dla św. Teresy była jej ukochana książka Życie Chrystusa napisana przez Landulfa von Sachsen i w 1499 r. przełożona na język hiszpański. Zawierała ona nie tylko wyjątki z Ewangelii i z Pisma św. Starego Testamentu, ale również wypowiedzi Ojców Kościoła. Duch Święty w otwartym na Jego działanie sercu Teresy dokonał reszty. Każdemu usłyszanemu zdaniu Objawienia nadał charakter osobowy, ożywiał je swoją boską mocą, która do dziś pulsuje w dziełach Świętej. Przeczuła ona i rozumiała znaczenie Pisma św. jako słowa Bożego, które jest przekaźnikiem światła Ducha. Sama nie umiała się obejść bez Chrystusa i Ewangelii i doświadczyła, że cokolwiek się dzieje między ludzkim sercem a Bogiem, musi przejść przez uwielbione Człowieczeństwo Syna Człowieczego; tylko przez Jego słowa i czyny przechodzi na nas działanie Ducha Świętego i zstępuje w nas Jego królestwo. Znamy Go o tyle, o ile znamy Jezusa, a miarą znajomości Jezusa jest poznanie Ducha Świętego. Teresa z ogromną wiarą weszła w ten zamknięty krąg, do którego rozum nie ma dostępu. W słowach Pisma św. otwarła się przede wszystkim na Ducha Bożego i czerpała bezpośrednio z Jego światła i mocy ku nieustannemu przebóstwianiu swego człowieczeństwa według wzoru, jaki dla siebie odkryła w Jezusie.