Maryja Karmelu Terezjańskiego

Maryjność Karmelu Terezjańskiego nosi piętno ich wyjątkowego wybrania, niepowtarzalnych cech osobowości, duchowego i fizycznego wzrastania, wreszcie czasu, w którym przyszło im żyć.

o. Jerzy Zieliński OCD, Maryja w historii i duchowości Karmelu

Karmel i jego symbolika



Żyjąc w sercu Karmelu Maryja zajmuje uprzywilejowane miejsce w sercach i świadectwie tych, którzy go tworzą. Chociaż poszczególne pokolenia z różną intensywnością zapuszczały się w świat Jej niepokalanej tajemnicy, to jednak pozostaje Ona wielkością stałą odmierzającą rytm życia karmelitańskiej wspólnoty.

Śledząc historię Karmelu, od jego palestyńskich początków, można doliczyć się kilkunastu znaczących ruchów odnowy, podejmujących wysiłek ożywienia ducha modlitwy, samotności, milczenia i maryjnej spuścizny. Niektóre obejmowały pojedyncze klasztory, inne jedną lub kilka prowincji. Spośród wszystkich reform, tylko jedna, zapoczątkowana w XVI w. przez św. Teresę od Jezusa, rozwinęła się z Bożego postanowienia w nową rodzinę zakonną, dając początek Karmelowi Terezjańskiemu.

Czerpiąc obficie z maryjnego dziedzictwa Karmelu Reforma wypracowała swoje własne oblicze, ubogacając wspólnotę wierzących dziedzictwem mądrości wielu świętych i błogosławionych, w tym trzech doktorów Kościoła: św. Teresy od Jezusa, św. Jana od Krzyża i św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Maryjność Karmelu Terezjańskiego nosi piętno ich wyjątkowego wybrania, niepowtarzalnych cech osobowości, duchowego i fizycznego wzrastania, wreszcie czasu, w którym przyszło im żyć.