Jasnogórskie śluby Narodu Polskiego

Uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej zachęca nas do przywołania Jasnogórskich Ślubów naszego Narodu, które stanowią uroczysty akt przyrzeczeń złożonych Najśw. Maryi Pannie, Królowej Polski, na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r. w brzmieniu napisanym przez Sługę Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski więzionego wówczas w Komańczy. Przy udziale około miliona wiernych i biskupów polskich rotę ślubów odczytał biskup Michał Klepacz z Łodzi, pełniący obowiązki przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. Na fotelu przeznaczonym dla Prymasa leżały biało-czerwone kwiaty, a on samej składał śluby w miejscu swojego odosobnienia w duchowej łączności z Jasną Górą. Wydarzenie następowało w trzechsetną rocznicę ślubów Jana Kazimierza (1656) i ogłoszenia Matki Bożej Królową Korony Polskiej.

Inicjatorem idei ponowienia królewskich ślubowań i ich aktualizacji w zmienionych po II wojnie światowej warunkach polityczno-społecznych Narodu był wspomniany Prymas Tysiąclecia; miały one na celu gruntowne odrodzenie indywidualnego i społecznego życia religijnego i moralnego i były też wyrazem świadomości istnienia wielu zagrożeń ze strony władzy komunistycznego państwa, dążącego najpierw do ograniczenia, a następnie do całkowitego wyeliminowania wpływów Kościoła na społeczeństwo, oraz tendencji do zerwania więzi z chrześcijańską przeszłością i kulturą narodu. Nadto śluby zainicjowały również ogólnopolski program duszpasterski trwającej 9 lat Wielkiej Nowenny w ramach przygotowań do obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski (966-1966).

Jasnogórskie śluby Narodu zachowały ideę ślubowań króla Jana Kazimierza, ale zostały rozszerzone i dostosowane do sytuacji społeczno-politycznej i główny akcent przeniosły z jednostki na naród, kładąc nacisk na dochowanie wierności Bogu, Kościołowi i jego pasterzom, trwanie w łasce uświęcającej, poszanowanie dla daru życia, nierozerwalność małżeństwa, godność kobiety, przepojenie życia rodzinnego zasadami ewangelii, obronę młodego pokole­nia przed niewiarą i zepsuciem moralnym, zgodę społeczną, pokój i miłość oraz sprawiedliwy podział dóbr, walkę z wadami narodowymi i rozwijanie cnót społecznych, a przede wszystkim szerzenie w Oj­czyźnie czci dla Matki Bożej. Śluby były więc w istocie programem nowego ładu społecznego i mobilizowały katolickie społeczeń­stwo do życia wartościami ewangelicznymi, a powojenne duszpasterstwo zwróciły ku maryjności, związanej z jasnogórskim sanktuarium, doprowadzając naród do Wielkiej Nowenny i Milenijnego Aktu Oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi za wolność Kościoła w Ojczyźnie i na całym świecie, złożonego na Jasnej Górze w czasie centralnych obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski 3 maja 1966 r.

Do ponawiania ślubów jasnogórskich i do życia ich treścią Episkopat Polski wzywał przy różnych okazjach. Nadto ich doroczne odnawianie zalecają też w uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski (3 maja) i Matki Bożej Jasnogórskiej (26 sierpnia) Agendy liturgiczne, gdzie niekiedy znajdujemy też Modlitwę o pomoc w wypełnianiu Jasnogórskich Ślubów Narodu. W dniu 26 sierpnia 2006 r., w pięćdziesiątą rocznicę złożenia ślubów jasnogórskich, zebrało się w Częstochowie ponad 200 tysięcy wiernych, a odnowieniu ślubów przewodniczył kard. Józef, prymas Polski.

Z kolei 3 maja 2016 r., także na Jasnej Górze, z okazji 1050-lecia Chrztu Polski, biskupi wraz ze zgromadzonymi wiernymi dokonali nowego Aktu Zawierzenia Narodu Polskiego Matce Bożej, ponawiając śluby jasnogórskie, uwspółcześnione i dostosowane do nowych wyzwań, pod przewodnictwem ks. abp. Stanisława Gądeckiego, przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski; 26 zaś sierpnia akt ten uczyniony został także we wszystkich polskich parafiach.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD

fot. tvccls.pl