„Chodź zawsze w obecności Bożej i strzeż w sobie czystości, której cię Bóg naucza”. s. 141

Chodzenie w obecności Bożej jest związane z byciem w tej rzeczywistości w której się znajdujemy, w tej chwili, którą nam jest teraz dana. Jest więc byciem w „tu i teraz”, gdzie powinna nam także towarzyszyć świadomość naszej godności, a więc tego kim jesteśmy dla Boga.

Św. Jan od Krzyża w „Drodze na Górę Karmel” zwraca uwagę na konieczność „(…) ciągłego pragnienia naśladowania we wszystkim Chrystusa, starając się upodobnić życie swoje do Jego życia, nad którym często trzeba rozmyślać, by je umieć naśladować i zachowywać się we wszystkich okolicznościach tak, jak On by się zachował” (DGK, I, r. 13).

Zatem aby chodzić w obecności Bożej musimy – oprócz wspomożenia łaską Pana Boga –zachowywać wewnętrzne skupienie: świadomość tego, że jesteśmy świątynią Ducha Świętego (1 Kor 3, 16), a więc samego Boga, a także gdzieś w „tyle głowy” powinno pobrzmiewać nam pytanie „jak by się sam Chrystus zachował w danej chwili, zadaniu, czy relacji”. Z kolei, aby wiedzieć, jak by sam Jezus postąpił konieczne jest – jak pisała św. Teresa z Lisieux – „poznanie Jego charakteru”, a dokonuje się ono przez czytanie i rozważanie Pisma Świętego, rozmyślanie nad Jego życiem. Gdy przyjdzie nam zapomnieć o tym, to zwykle nasze działanie – czy to myśli, słowa, czyny lub ich brak – będą zależeć o naszych pożądań, nawyków i emocji.

br. Paweł Maria od św. Józefa