My także jesteśmy in via – w drodze – gdyż Karmel jest wysoką górą, na którą trzeba wstępować, zaczynając od samego podnóża. Ale iść tą drogą to ogromna łaska.

św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein)

Góra doskonałości to podstawowy symbol w duchowości karmelitańskiej pozostawiony przez świętego Jana od Krzyża. Ten mistrz życia duchowego opisał swoją doktrynę prostym rysunkiem góry. Aby dojść na jej szczyt i doświadczyć Boga, co wyrażają umieszczone tam przez świętego karmelitę słowa: ”Wprowadziłem was do ziemi Karmelu, abyście jedli jej owoce i to, co ma najlepszego” (Jr 2, 7), trzeba wybrać właściwą drogę. U podnóża góry rozpoczynają się bowiem trzy. Dwie z nich, droga zdobywania dóbr ziemskich i droga zdobywania duchowych pociech, giną gdzieś w pośrodku góry. Pierwszą zdobi napis: ”Im więcej ich szukałem, tym mniej ich znalazłem”, a drugą: ”Im więcej pragnąłem ich mieć, tym mniej ich dostąpiłem”. Na szczyt może doprowadzić jedynie wąska ścieżka. Aby na nią wejść, trzeba stawać się bardzo pokornym i małym we własnych oczach. Góra oznacza wędrówkę na szczyt. Wspinając się, nie można nieść ze sobą dużych ciężarów. Góra osadzona jest w ziemi, przez co cechuje ją trwałość i niezmienność. Swym wierzchołkiem sięga jednak nieba, dzięki czemu jest tajemnicza, przysłoniona i nie do końca odgadniona. W drodze ku Bogu trzeba stąpać po ziemi, ale równocześnie sięgać wyżyn wymykających się ludzkim oczom i skrytych na szczycie góry. Takie jest życie duchowe. Rodzi się w miejscu codziennej egzystencji człowieka, dosięgając jednocześnie samego Boga.