Świętość jako owoc cnót teologalnych w życiu duchowym świętego Rafała Kalinowskiego

W rozumieniu św. Rafała – istotą świętości są cnoty teologalne. One bowiem zawierają i wyrażają w sobie to, co najważniejsze w życiu człowieka. Uzdalniają go do udziału w życiu samego Boga, zarówno tu na ziemi, jak również i po śmierci.

o. Stanisław Fudala OCD



Życie religijne człowieka wyraża się przede wszystkim w aktach kultu, takich jak: modlitwa, życie sakramentalne, celebracje liturgiczne. Jednak duszą tegoż życia są cnoty teologalne, które otwierają serce człowieka na Boga i jednoczą go z Nim. One ożywiają i inspirują życie religijne oraz tworzą dla niego zasady fundamentalne. Zasadniczym celem cnót teologalnych jest uzdolnienie człowieka do prowadzenia zbawczego dialogu z Bogiem. Poprzez wiarę, nadzieję i miłość, człowiek staje się zdolny do rozumienia zbawczego Słowa Boga, do przyjęcia Go w swoim sercu i do odpowiedzi. Być chrześcijaninem oznacza wierzyć, że człowiek nie zamyka się w granicach widzialnego i dotykalnego świata, ale że istnieje Bóg, który w tym świecie powołał go w Jezusie Chrystusie, by dzielił Jego życie. Chrześcijanin ma nadzieję, że obietnica pełnego udziału w życiu Bożym zostanie urzeczywistniona i że człowiek będzie mógł w zmartwychwstałym ciele cieszyć się nią przez całą wieczność.

Historia każdego człowieka jest czymś wyjątkowym, zarówno w wymiarze doczesnym – ziemskim jak i nadprzyrodzonym – wiecznym. Bóg bowiem każdego człowieka stwarza, obdarowuje i powołuje zawsze w niepowtarzalny sposób. Także postawa człowieka wobec Boga jest jedyna w swoim rodzaju. Każdy człowiek w inny sposób rozumie i przeżywa świętość. Jak zatem rozumiał świętość jako owoc cnót teologalnych święty Rafał Kalinowski?

Sam nie był teologiem ex professo, więc trudno się spodziewać odnalezienia w jego pismach gotowych definicji. Równocześnie jednak wielokrotnie podejmuje w nich ten temat i w sposób bezpośredni lub pośredni w jakiejś mierze ujawnia rozumienie świętości.

Zostanie zatem podjęta próba ukazania rozumienia i przeżywania przez św. Rafała świętości w perspektywie cnót teologalnych ze szczególnym uwzględnieniem cnoty miłości, która – jego zdaniem – odgrywa kluczową rolę w dążeniu do świętości. Najpierw zostanie zaprezentowana wiara jako zbawczy dialog Boga z człowiekiem, następnie nadzieja jako zawierzenie Opatrzności oraz miłość jako dar Osoby dla osoby.